Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης που πρωταγωνιστεί στις Άγριες Μέλισσες του ΑΝΤ1, έδωσε συνέντευξη στο TV24 και την Κωνσταντίνα Γαρνέλη.
«Στην υπόθεση του αεροδρομίου ενώνεται όλο το χωριό. Μέχρι και ο Μελέτης τάσσεται με τους Διαφανιώτες. Οταν σε ξεσπιτώνουν και ο κίνδυνος είναι κοινός, είναι χαζό να μην πολεμήσεις από κοινού τον εχθρό. Αυτό λέει η λογική»
«Παναγιώτης και Σταμάτης κάπου τα βρίσκουν. Δεν μπορεί να είναι συνέχεια αυτό το κλίμα. Οταν κάποιος κάνει λάθη και τα αποδέχεται, του δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία να δεις τι μπορεί να γίνει, ακόμη κι αν αυτό δεν σου αρέσει»
Τι θα ήταν το Διαφάνι χωρίς καφενείο; Και τι θα ήταν το καφενείο χωρίς τον Παναγιώτη, την κολόνα του μαγαζιού και το στήριγμα της Βιολέτας εδώ και τρεις ολόκληρες σεζόν στις «Άγριες μέλισσες» του ΑΝΤ1;
Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης, ο οποίος συνεχίζει να μας χαρίζει υπέροχες ερμηνείες και υποδύεται τον ρόλο του υποδειγματικά, δίνοντας υπόσταση στον ήρωά του, μιλά για το τέλος της σειράς εποχής, την κορύφωση των εξελίξεων μέχρι το μεγάλο φινάλε και τα επόμενα επαγγελματικά του σχέδια.
Το ταξίδι στον κόσμο των «Άγριων μελισσών» φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος του. Τι συναισθήματα σας κατακλύζουν;
«Τρία χρόνια στη σειρά δεν είναι και λίγο. Είναι ένα κομμάτι στη ζωή όλων μας. Μέσα από αυτή θέλω να πιστεύω ότι αλλάξαμε θετικά και γίναμε και καλύτεροι επαγγελματίες και καλύτεροι άνθρωποι. Μόνο ωραία πράγματα αποκόμισα από αυτή τη συνεργασία. Βέβαια οτιδήποτε τελειώνει σου αφήνει μια μικρή θλίψη. Όμως πας παρακάτω, στα καινούρια που έρχονται που μπορεί να είναι ακόμη καλύτερα».
Τι αγαπήσατε πιο πολύ στον Παναγιώτη;
«Όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του. Την καλή του καρδιά, το ότι τρέχει για όλους, ότι στηρίζει ανθρώπους που του έχουν κάνει κακό και έχει το σθένος και τη μεγαλοκαρδία να συγχωρήσει, όπως ο Θανασάκης του Τόλια. Αυτή ήταν μια κομβική στιγμή γι’ αυτόν τον ήρωα. Είναι αυτό που λέμε “καλός άνθρωπος”».
Τώρα περνάει μια δύσκολη συνθήκη. Σας συγκλόνισε όσο κι εμάς η σκηνή της βομβιστικής επίθεσης κατά του Ζάχου και ο χαμός της Μάρως;
«Ήταν συγκλονιστική σκηνή ακόμη και στο γύρισμα. Τη γυρίσαμε με ήχο αλλά προβλήθηκε βουβή και ήταν ακόμη πιο εκκωφαντική. Έχω δεχτεί τόσα μηνύματα γι’ αυτό το στιγμιότυπο, γεγονός που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο γιατί είναι μια επιβεβαίωση της κατάθεσης που κάνεις σε αυτή τη δουλειά. Είχε πολλή αγωνία για τη συγκεκριμένη λήψη αλλά και τυφλή εμπιστοσύνη στον Λευτέρη Χαρίτο. Οι ηθοποιοί είμαστε από τη φύση μας ανασφαλείς. Όταν έχεις έναν σκηνοθέτη να σου εμπνέει σιγουριά και υπάρχει κοινή καλλιτεχνική γραμμή είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί και σε αυτό οφείλεται ένα μέρος της επιτυχίας της σειράς».
Και απ’ ό,τι φαίνεται, ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα για όσα έχουν ακόμη να συμβούν.
«Εχουν να γίνουν πολλά που αφορούν και τους χαρακτήρες που δεν είναι πρώτης γραμμής. Ακόμη και οι υποστηρικτικοί ρόλοι έχουν τη δική τους υπόσταση και τη στιγμή τους στη σειρά».
Η αλήθεια είναι ότι οι ήρωες έχουν πλέον αποκτήσει δική τους υπόσταση.
«Αυτό το έχουμε καταφέρει όλοι μαζί, συγγραφείς, σκηνοθέτες και ηθοποιοί. Υπάρχει ο αρχικός καμβάς και στη συνέχεια αρχίζει το πάρε-δώσε και καταλήγει σε ένα ωραίο αποτέλεσμα».
Πάντως η πληγή του Παναγιώτη δεν φαίνεται να κλείνει. Διαβάστε την συνέχεια στο περιοδικό TV24 που κυκλοφορεί!
