Για το φινάλε της σειράς «Άγριες Μέλισσες» μίλησε μεταξύ άλλων η Κάτια Δανδουλάκη στην Αθηνά Ζαχαράκη και το περιοδικό Τηλέραμα. Η τηλεοπτική “Ανέτ” αναφέρθηκε και στον ρόλο της στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1.
Η ηθοποιός είπε ότι αυτή θα είναι η τελευταία σεζόν για τις «Άγριες Μέλισσες» και δεν έκρυψε τη χαρά της. Επίσης αναφέρθηκε στην αγάπη που δεν έχει πάρει από τον τηλεοπτικό γιο της, τονίζοντας ότι η αγάπη προσφέρεται.
Όλα όσα είπε:
Αλήθεια χαίρεστε που μάλλον θα λάβουν τέλος οι Άγριες Μέλισσες;
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν το άκουσα από τη Μελίνα, αλλά όντως το άκουσα με μεγάλη χαρά, γιατί αυτό σημαίνει πως έχει συναίσθηση. Τα πράγματα από τότε που παιζόταν 15 χρόνια η Λάμψη έχουν αλλάξει. Τότε μπορούσες να χάσεις 3 επεισόδια και να μπεις στο νόημα κανονικά στο τέταρτο. Ήταν ένα τρένο που, σε όποιον σταθμό κι αν έμπαινες, το ακολουθούσες. Τώρα πια όμως οι ρυθμοί έχουν αλλάξει. Αν χάσεις κάτι, θα σου λείψουν σημαντικοί κρίκοι ώστε να καταλάβεις τι έχει γίνει. Οπότε όντως άκουσα με χαρά το τέλος, γιατί αυτό σημαίνει πως οι Άγριες Μέλισσες θα τελειώσουν με πολύ μεγάλη τηλεθέαση και όχι φθίνοντας.
Και με την Ανέτ τι θα γίνει στο τέλος της διαδρομής;
Δεν έχουμε ακριβώς το φινάλε! Αν το έχεις, είναι μεγάλη παγίδα: ασυναίσθητα, μπορεί να παίζεις το τέλος από την αρχή, αφού γνωρίζεις, ας πούμε, ότι θα σκοτωθείς ή θα… αναληφθείς στους ουρανούς (γελάει). Καλύτερα λοιπόν σε ένα καθημερινό να ξέρουμε τον σκελετό του χαρακτήρα και προς τα πού πηγαίνει, αλλά όχι τι τον περιμένει. Έτσι δεν είναι και η αληθινή ζωή; Ξέρουμε αύριο τι μας περιμένει; Αν ξέραμε, δεν θα υπήρχε κανένα σασπένς.
Ωραία, ας πούμε λοιπόν τι θα γίνει προσεχώς με την Ανέτ…
Σε αυτή τη δεύτερη σεζόν όλοι οι χαρακτήρες διαφοροποιούνται κατά 80% και θα βγουν από μέσα τους τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερά τους. Θα έρθουν αντιμέτωποι με καίρια ερωτήματα και διλήμματα. Ως προς την Ανέτ τώρα –ξέρετε, είναι τόσο… Κάτια, που δεν μπορώ πια να μας ξεχωρίσω, πιο Κάτια δεν γίνεται!–, καθώς είναι μεγαλωμένη ανεξάρτητη, σε αντίθεση με τον Μελέτη, που πάντα δεχόταν διαταγές, το να παρακαλάει τον γιο της να τη δεχτεί δεν είναι κατάσταση που θα κρατήσει για πολύ.
Καμία διάθεση τέτοια δεν θα υπάρξει στο εξής. Καμία μάνα νομίζω δεν θα κάτσει να σέρνεται και να παρακαλάει το παιδί της να την αγαπήσει, κυρίως όταν το παιδί έχει κάθε λόγο να μην μπορεί να αγαπήσει έναν άνθρωπο ξένο, που του λέει πως είναι μάνα του έπειτα από 30 χρόνια. Άλλωστε και η ίδια δεν έχει προλάβει να αγαπήσει αυτό το παιδί. Η αγάπη δεν απαιτείται, προσφέρεται. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, η σχέση τους είναι τόσο περίπλοκη.
