Όταν το φαγητό έπαψε να είναι απόλαυση…

Οι διατροφικές διαταραχές είναι μια αρρώστια ψυχική και σωματική. Εύχομαι, όμως, μια μέρα να γίνω καλά! 

Advertisement

Πότε έπαψε το φαγητό να είναι μέσο «επιβίωσης» και απόλαυσης; Πότε τα οικογενειακά τραπέζια έγιναν γεύματα σε ένα δωμάτιο μπροστά από την τηλεόραση; Πότε το κρέας έγινε πρωτεΐνη και το ψωμί υδατάνθρακας;

Ποτέ άρχισες να μετράς θερμίδες; Πότε άρχισαν να σε «γεμίζουν» οι ώρες που ξοδεύεις πάνω στο ελλειπτικό ή τον διάδρομο κοιτάζοντας ασταμάτητα πάνω αριστερά για να βρεις την επιβράβευση στο νούμερο των θερμίδων που έχεις κάψει; Πότε άρχισες να «εθίζεσαι» βλέποντας το σώμα σου να αλλάζει και τη ζυγαριά να χαμηλώνει;

Advertisement

Στην αρχή ήταν ωραία, πολύ ωραία όταν έμαθες να «ξεκλειδώνεις» τις τροφές και να βλέπεις τα αποτελέσματα να σε επιβραβεύουν στον καθρέφτη και τα ρούχα σου. Όμως τα όρια είναι λεπτά και οι ισορροπίες δύσκολες να κρατηθούν…

Όταν φτάσεις στο σημείο να “μεταφράζεις” κάθε σου γεύμα σε θερμίδες που κατανάλωσες και δεν μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό σου, όπου και να βρίσκεσαι (από το καλύτερο μαγαζί μέχρι το πιο όμορφο νησί) και με όποιον και αν είσαι, τότε πρέπει να αντιληφθείς πως είσαι άρρωστος, ακόμα και αν το σώμα σου, σου έχει δώσει καιρό πριν δείγματα αυτής της ασθένειας (έλλειψη περιόδου, να κρυώνεις ακόμα και με καύσωνα, να μην μπορείς να κάτσεις γιατί σε πονάνε τα κόκαλά σου, να αδυνατείς να λειτουργήσεις σεξουαλικά και να νιώθεις ακόμα χειρότερα που «απογοητεύεις» τον σύντροφό σου…).

Advertisement

Να ξυπνάς κάθε μέρα και να τρως. Να τρως ασταμάτητα χωρίς να πεινάς, χωρίς να σου αρέσουν καν αυτά που τρως. Να τρως αηδίες που στην «κανονική» σου ζωή δεν θα άγγιζες καν, μέχρι να σκάσεις (κυριολεκτικά). Να «πεθαίνεις» στον πόνο και να μη μπορείς να σταματήσεις. Και όταν πλέον σταματήσεις, να σκέφτεσαι πως δεν μπορείς, δεν θες άλλο να ζεις έτσι.

Στις δύσκολες στιγμές θα έχεις την ανάγκη συγκεκριμένων ανθρώπων δίπλα σου. Σίγουρα, η συμπαράσταση και η συντροφιά θα σου δώσει στιγμιαία δύναμη να προχωρήσεις αλλά πρέπει να θυμάσαι πάντα, πως τη μεγαλύτερη δύναμη που θα αναζητάς, στο τέλος θα την αντλείς από τα βάθη της ψυχής σου.

Μη μένεις σε ψεύτικες φιλίες, μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε ανόητες κοινωνικές συναναστροφές. Φύγε όσο πιο μακριά γίνεται από υποτιθέμενες αγάπες που προσπαθούν να σε αλλάξουν, να σε μετατρέψουν σε κάτι άλλο από αυτό που είσαι, όχι στον καλύτερο δυνατό εαυτό σου, αλλά σε αυτόν που έχουν πλάσει στο μυαλό τους ότι θα ήθελαν να είσαι, και δεν είσαι ούτε και θα γίνεις ποτέ…

Γιατί είσαι πολύ καλύτερη από αυτό!

Άννα Οικονόμου

Advertisement

Διαβάστε επίσης

Advertisement