H εξομολόγηση σε έναν ψυχολόγο!
Α, όλα κι όλα, γιατρέ μου… Η Χρύσα μου είναι κορώνα στο κεφάλι μου. Κι επειδή η κορώνα είναι αλαφριά, είπα να την προσφωνώ «Μεγάλη ντραφτ στο κεφάλι μου». Είναι φόρος και λόγος τιμής, είναι συγκινησιακή καψούρα, είναι η αίσθηση που μου δίνει το στεφάνι μου. Ότι δηλαδή με αφήνει να κάνω κι εγώ τα δικά μου.
Όταν είχαμε πρωτομπλέξει, μιλούσαμε – εννοείται – για οτιδήποτε. Όταν φτάσαμε στη μουσική και της εξήγησα ότι η μεγάλη μου καψούρα είναι το Heavy Metal, χαμογέλασε καλοσυνάτα και με κοίταξε μ’ εκείνα τα μελιά τα μάτια της… Όπως με κοιτάζει η σκυλίτσα μας η Rainbow. Γεμάτη αγάπη. «Ναι, βρε καλό μου» μου πέταξε. Και ζήτησε να δει τους δίσκους μου. Και με ρώτησε για κείνο το εξώφυλλο. Και το άλλο, με τις νεκροκεφαλές. Και το παράλλο, με τις πυραμίδες, που ξέρει πόσο πολύ το αγαπώ. Από τα δεκαεφτά μου ακούω, τώρα στα γεράματα θα το κόψω; Δεν υπάρχει περίπτωση.
Καλά περνάμε στο θέατρο, μια χαρά τα πάμε στις κοινωνικές εκδηλώσεις των εταιρειών μας, την καταβρίσκουμε με τους περιπάτους, ενθουσιαζόμαστε όταν βρίσκουμε κάνα ταβερνάκι με αυλίτσα. Κι εγώ της τραγουδάω στο αυτάκι της Κατερίνα Κυρμιζή και Νάμα και κάτι από Αττίκ. Κι εκείνη γελάει. «Δεν έχει Iron Maiden σήμερα»;
Κάποια πράγματα έχει μάθει από μένα. Ξέρει πλέον τι είναι το “Operation: Mindcrime” και γιατί πήγα στην άλλη άκρη του κόσμου για να το ακούσω ζωντανά, από την αρχή ως το τέλος. Ξέρει γιατί συγκινούμαι όταν πασπατεύω εκείνο το κόκκινο εξωφυλλάκι με τη μαυρόασπρη φωτογραφία. Μια ματιά μου ρίχνει. «Βρε αγάπη μου… Αυτό το ‘The Soundhouse Tapes’ το έχεις κατσιάσει πια»! Κι εγώ καμαρώνω. Σαν γύφτικο σκεπάρνι. Και την αγκαλιάζω. Και της λέω ιστορίες διάφορες. Και φροντίζω να κρύβω κάθε τι πικάντικο. Μέχρι που εκείνη θα μου πετάξει «Κωστή μου; Μήπως να βάλεις το ‘Lazarus’ από Porcupine Tree, να αράξουμε στον καναπέ και να αφήσουμε μόνο τα μάτια μας να μιλάνε»; Δεν το πιστεύεις ότι παίζει κάτι τέτοιο, γιατρέ μου; Ούτε η Ζοζεφίνα το πιστεύει. «Μα Μέταλ; Και είναι τόσο καλό παιδί»… Και η Χρύσα μου της αντιγυρίζει «Μα ακριβώς επειδή είναι καλό παιδί»! Ε;
Κώστας Κούλης
