Όταν αντιμετωπίζεις την ζωή σου όπως εσύ ο ίδιος θες και όχι ακολουθώντας τις νόρμες που επιβάλλουν οι άλλοι!
Ταφόπλακα. Άλλος ένας χρόνος πέρασε που δεν έχω κάνει τα δέοντα. Ποια είναι αυτά; Μα τα κοινώς αποδεκτά. Ακόμα δεν έχω κάνει οικογένεια (μήτε που θα αποκτήσω), ακόμα δεν έχω μια σοβαρή σχέση (ξέρω, ανέκδοτο) και φυσικά δεν έχω αποκτήσει διαδόχους (μανούλα, άσε τις δεήσεις, το τρένο ΔΕΝ θα περάσει).
Για την κοινωνία, το να είσαι σε αυτή την ηλικία εμπεριέχει κατεβατά από πρέπει. Θα πρέπει να διακρίνεσαι από καθωσπρεπισμό, από μια βαριά κουρτίνα σεβασμού και να έχεις πετύχει, ρε παιδάκι μου, όλα αυτά που δήθεν έχουν πετύχει όλοι. Να έχεις μια αμερικάνικου τύπου οικογένεια, ξέρετε, το πρωί ξυπνάει το τσούρμο με χαμόγελα και όλοι μαζί κάθονται στη κουζίνα τρώγοντας pancakes.
Η super μαμά έχει φτιάξει πρωινό ξενοδοχείου, αφού έχει ρίξει μια ώρα τρέξιμο, έχει κάνει μπάνιο, έχει γίνει θηλυκό, έχει βγάλει το σκύλο βόλτα, ενώ ο καλός της πίνει το γαλλικό του διαβάζοντας τα νέα στην εφημερίδα, κάνοντας ταυτόχρονα πλάκα στα παιδιά που ανταποκρίνονται στα πειράγματα και κελαηδούν. Συγνώμη, σε άλλο πλανήτη ζείτε; (Ναι, σε αυτόν με τα βεραμάν πορτοκάλια)
Οι περισσότερες οικογένειες με το ζόρι βρίσκονται μαζί μια Κυριακή μεσημέρι, για το πατροπαράδοτο «λουκούλλειο» γεύμα. Ξέρετε, κάτι σαν το πασχαλινό ή το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, όπου η γιαγιά (πάνω-κάτω συνομήλική μου) έχει φάει όλη τη μέρα στην κουζίνα και στη λάντζα, γιατί θέλει με αυτό τον τρόπο να «ταχταρίσει» τους ουρανίσκους των παιδιών αλλά και των εγγόνων της.
Από την άλλη έχω να σας πω πως τα πρωινά δεν ξυπνάς λες και βγήκες από διαφήμιση καλλυντικών. Ξυπνάς και θέλεις καφέ, κάνεις έναν ελαφρύ προγραμματισμό για τη μέρα σου, έτσι απλά για να έρθει ο Δίας (αυτός με το σύμπαν) και να τα αλλάξει όλα. Προσπαθείς να ισορροπήσεις πάνω στο τεντωμένο σκοινί που σε έχουν βάλει να περπατάς.
Κάνεις πολλές φορές υπερκατανάλωση δυνάμεων, αλλά όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, η κούραση έχει μια γλυκιά αίσθηση γιατί νοιώθεις σαν να έχεις ανεβεί ένα ακόμα σκαλάκι για την επιτυχία.
Από την άλλη, οι σχέσεις δεν είναι εύκολες και με τη πρώτη ίσως δυσκολία αρχίζουν τα παρατράγουδα σε κάθε επίπεδο και ενώ αυτό που αποζητάς να πάρεις αλλά και να δώσεις είναι γαλήνη, ζεστασιά, μια όαση από τη δύσκολη μέρα που έχεις περάσει, βρίσκεσαι να τσακώνεσαι για τα πιο ασήμαντα πράγματα και να γυρνάς πλευρό για να κοιμηθείς, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση, μέχρι που διογκώνεται και την παίρνει το ποτάμι…
Θα μου πείτε και έτσι μπακούρι είναι ωραία να ζεις, κύριε πρόεδρε; Θα σας απαντήσω όχι αρχικά… Αλλά επειδή έχω ζήσει πολλές φορές το ίδιο έργο, λέω καλύτερα να πρωταγωνιστήσω και σε ένα άλλο, να πάρω απόσταση από τα πράγματα και – βρε παιδί μου – να κάνω νέα λάθη. Αν και πότε θα συμβεί δεν ξέρω να σας πω.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι τότε θα έχω ισορροπήσει μέσα μου στα περισσότερα και δεν θα έχω κάνει σχέση ανάγκης ή επειδή θα νοιώθω ανασφάλεια, μπαίνοντας σε άλλα τερτίπια χωρίς σταματημό. Άλλωστε διανύω μια πολύ δυνατή και δημιουργική δεκαετία και νοιώθω ότι η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο που δεν με καθορίζει.
Επίλογος; Μην μασάτε, κάντε πράγματα που αγαπάτε, βγείτε με ανθρώπους που σας κάνουν να χαμογελάτε. Αφήστε τη μιζέρια και τα ταμπού στους άλλους, που τα φτερά τους είναι μαδημένα.
Εσείς πετάξτε ελεύθερα και με ασφάλεια!
