Η ιστορία μιας σχέσης και ενός χωρισμού (;) κατά την διάρκεια της καραντίνας
Χωρίζω κύριε προέδρε (σημείωση προέδρου: βρε, κορίτσι μου… να χωρίσεις, δε λέω… Με τη στίξη θα κάνουμε κάτι; Λέω τώρα εγώ)! Ναι, καλοκαιριάτικα!
Ξέρω τι θα πείτε… Τώρα βρήκες, κοπέλα μου; Στις διακοπές; Δεν γινόταν αλλιώς. Το τράβηξα μέχρι που τέλειωσε η καραντίνα. Πόσο να αντέξω να βλέπω το Μάκη τενταρισμένο στον καναπέ, να μετρά μαζί με τον εκάστοτε παρουσιαστή τα θύματα, να μοιρολογεί για την κοινωνία και την κατάντια μας, αλλά τη δική του να μην την κοιτά καθόλου;
Κύριε πρόεδρε, είπαμε αποχαύνωση, αλλά όλα έχουν και τα όριά τους. Έγινε εσώκλειστος και καναπεδάτος. Όλη τη μέρα με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, να μου σπάει ό,τι νεύρα μου έχουν απομείνει, εξασκώντας το δικαίωμά του στο ζάπινγκ. Η μόνη του βόλτα… μέχρι την τουαλέτα και αυτό όταν ήταν απολύτως απαραίτητο. Αυτό το ανδρείκελο ερωτεύτηκα; Αυτός είναι ο ασύχαστος νους, ο άνθρωπος που έτρεχε στα γυμναστήρια, που έκανε δύο δουλειές και ήταν πάντα τόσο θετικός και γεμάτος ενέργεια; Μάλλον στο σπίτι ήρθε να περάσει τη καραντίνα μαζί μου ο δίδυμος αδερφός του… Τι να πω… Όλες αυτές τις μέρες γνώρισα έναν άλλο Μάκη, που δεν μου άρεσε καθόλου. Το σπίτι μου είχε γίνει πλυσταριό (παρόλο που όταν τύχαινε να μείνω στο διαμέρισμά του, ήταν όλα τακτοποιημένα και αλφαδιασμένα μην σας πω). Εγώ πέρασα σε ρόλο ψυχαναλυτή, παραδουλεύτρας και σε κάποιους άλλους που αρνούμαι πεισματικά να κατονομάσω. Βέβαια, εκτός από αυτές τις ρομαντικές στιγμές, είχαμε και τα ανάλογα ποσταρίσματα. Τώρα έφαγα, τώρα βλέπω τηλεόραση, τώρα πίνω καφέ, τώρα πάω για ψιλό μου και τέτοια χαριτωμένα. Τραπουλόχαρτα ο πύργος μου σας λέω και ο Μάκης ο μουσαντός πρίγκηπας.
Περάσαμε από τις όμορφες στιγμές στην απόλυτη κατηφόρα. Και όσο συνέχιζε ο εγκλεισμός, άλλο τόσο ο Μάκης ξεδιπλωνόταν σε «μεγαλείο». Τελικά είχε δίκιο μια φίλη που μου έλεγε «Μην παραμυθιάζεσαι με αυτά τα λίγα που βλέπεις, περίμενε και θα ανακαλύψεις πολλά που δεν θα ήθελες να ξέρεις». Αχ, Τζενούλα μου γλυκιά, πόσα ήξερες και εγώ η αλλοπαρμένη δεν σου έδωσα ποτέ σημασία.
Κανόνισε να πιούμε έναν καφέ. Ξέρεις, από εκείνους τους πολύωρους που αναλύουμε μέχρι και το χρώμα του καναπέ. Χρειάζομαι συμπαράσταση.
