Δευτέρα 30 Νοεμβρίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα θα στολίσουμε το δέντρο μας. Μεγάλη ταραχή αυτό να ξέρεις και φταίω μόνο εγώ και κανένας άλλος! Χρόνια ολόκληρα μάζευα Χριστουγεννιάτικα στολίδια! Κάθε χρόνο αγόραζα και κάτι καινούριο. Η μαμά μου έλεγε: «Φτάνει παιδάκι μου, δεν έχεις άλλο χώρο! Πού θα τα βάλεις όλα αυτά;» Αλλά όταν με έβλεπε να κοιτάζω έναν Άγιο Βασίλη δεύτερη φορά, μου τον αγόραζε! Διότι έχουμε Άγιους Βασίληδες σε όλα τα μεγέθη και σε όλες τις φάσεις! Καθιστούς, όρθιους, σε έλκηθρο, σε καμινάδα, σε…. αυτοκίνητο (κάμπριο όμως), σε τρένο και γενικά έχουμε πολλούς Άγιους Βασίληδες! Και όλοι αυτοί, πρέπει να βγουν από τα κουτιά αφού ανέβουν από το υπόγειο που έχω ολόκληρη αποθήκη μόνο για Χριστουγεννιάτικα! Διότι εκτός από το δέντρο και τα φωτάκια του, έχουμε τις μπάλες, και τα άλλα διακοσμητικά! Κουδουνάκια, άπειρα κεριά σε όλα τα σχήματα, αστέρια, τάρανδους και στολίζεται από το μπάνιο, μέχρι την κουζίνα! Επίσης κρεμιούνται και κάδρα, βγαίνουν Χριστουγεννιάτικες ποδιές και πετσέτες κουζίνας! Είπες τίποτα;
Θυμάμαι λοιπόν, στο παλιό τεράστιο σπίτι μου, ξεκινούσαμε πάντα όλοι μαζί το στόλισμα. Πρώτα στηνόταν το δέντρο μας, που ήταν επίσης μεγάλο και η μαμά μου με τον Γιώργο, έβαζαν εκατομμύρια φωτάκια! Βέβαια έτσι όπως τα έβαζε η Αθηνούλα μου, ήταν κέντημα! Κοντά 2.000 φώτα που τα περνούσε με τόση μαεστρία από τα κλαδιά που δεν φαινόταν καλώδιο! (Μετά, το τι περνούσα για να ξεστολίσω και να βγάλω με τον Γιώργο τα φώτα, μόνο εμείς το ξέρουμε!) Στο μεταξύ με την Μαρία στολίζαμε το υπόλοιπο σπίτι και τα…άλλα δέντρα του σπιτιού! Εμείς και ο Λευκός οίκος τόσο δεντρομάνι! Εκτός από το μεγάλο λοιπόν, είχα ένα πιο μικρό στο σαλόνι, ένα στην κουζίνα πάνω στο πάσο και από ένα μικρό, κάθε παιδί στο δωμάτιό του! Ευτυχώς μεγαλώνοντας τα…παιδικά τα καταργήσαμε!
Δυόμιση ώρες τουλάχιστον έκαναν για να μπουν τα φώτα ενώ ανάμεσα σε γαμπρό και πεθερά, ξεσπούσαν διαφωνίες. Ο Γιώργος για να τη πειράξει έβαζε άτσαλα μια σειρά φώτα και η μαμά μου γινόταν πύραυλος, τα έβγαζε και τα ξαναέβαζε από την αρχή!
Μεγαλώνοντας τα παιδιά, μπήκε και ο Αλέξανδρος στην δουλειά με τα φώτα….μάντεψε! Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι…. Αυτό! Βέβαια το αγόρι μου, έμαθε από την γιαγιά του να βάζει σωστά τα φώτα, ενώ ο άντρας μου ανεπίδεκτος!
Και αφού ολοκληρωνόταν η επίπονη διαδικασία, είχε έρθει η στιγμή να ξεκινήσει το στόλισμα! Πρώτα ο μπαμπάς μας όμως, τοποθετούσε το αστέρι στην κορυφή του δέντρου! Τον φιλούσαμε, του ευχόμαστε να είναι πάντα γερός και μετά ξεκινούσαμε να στολίσουμε! Όμορφη και γλυκιά ιεροτελεστία που επαναλαμβανόταν κάθε χρόνο, μέχρι που τα παιδιά μεγάλωσαν και τότε μαζευόταν κόσμος για να στολίσει μαζί μας! Η επίσημη δικαιολογία ήταν αυτή! Κανονικά οι φίλοι τους έρχονταν για να κάνουν έναν κόσμο άνω κάτω και να διασκεδάσουν! Και η μαμά μου να με κοιτάζει απελπισμένη και να μου λέει: «Χαράς στο κουράγιο σου παιδάκι μου!»
Βλέπεις, μέσα σε όλα, ανακάλυψα και το οικολογικό χιόνι! Απίθανο ήταν! Σαν αληθινό! Χιονοπόλεμος όμως μέσα στο σπίτι, όσο να πεις δύσκολο πράγμα! Μέχρι να μαζέψω το πεδίο της μάχης μετά, δύο σακούλες άλλαζα στην ηλεκτρική σκούπα! Αλλά το δέντρο μας ήταν υπέροχο με αυτό! Το είδε η δόλια η θεία μου η Καίτη, πήγε πήρε κι αυτή! Ενθουσιάστηκε! Μέχρι την στιγμή που, μετά τις γιορτές, έπρεπε να τινάξει κλαδί, κλαδί για να φύγει! Είπε να το κάνει στην βεράντα…. Σφάλμα! Μέσα στην μέση των Αμπελοκήπων, χαρά Θεού μέρα και άρχισε να χιονίζει! Βγήκαν οι γείτονες στα μπαλκόνια! Η από κάτω κυρία, της είπε γεμάτη αγανάκτηση: «Τι θα γίνει κυρία Καίτη μου; Ως τι ώρα θα χιονίζει, γεμίσαμε μέχρι μέσα!»
Πρώτη και τελευταία φορά που το τόλμησε η καλή μου! Σου λέει, αν είναι να τσακωθώ με την μισή πολυκατοικία και τους άλλους μισούς γείτονες, άστο καλύτερα το χιόνι!
Εγώ πάλι αμετανόητη! Και για να πάρεις μια ιδέα, ένα μήνα είχαμε το δέντρο; Ένα μήνα έτσι και άνοιγε πόρτα στο σπίτι και φυσούσε, χιόνιζε…παντού! Μέχρι το μπάνιο!
Μια ακόμα…ατραξιόν του σπιτιού μας, ήταν η σοκολάτα! Τι μανία ήταν αυτή που μ’ έπιανε, μου λες να καταλάβω; Δεν υπήρχε είδος σοκολάτας που να μην έμπαινε στο σπίτι και γέμιζε κάθε σκεύος που μπορούσε να γεμίσει! Ξεχείλισαν πιατέλες, βάζα, φοντανιέρες! Σοκολατάκια όλων των ειδών, μεγεθών και γέμισης, υπήρχαν παντού! (Όχι στο μπάνιο!)
Φώτα επίσης παντού! Έφεγγε το σπίτι, σκοτάδι ποτέ! Πέρασαν χρόνια για να συνειδητοποιήσω κάτι…. Ποτέ, αλλά ποτέ όμως, δεν στολίζαμε ιδιαίτερα την αυλή μας. Κάτι φωτάκια σ’ ένα δέντρο μπροστά και μέχρι εκεί…
Αντιλήφθηκα την αιτία κάποια στιγμή… Δεν μας ένοιαζε το…φαίνεσθε… Δεν μας ένοιαζε τι θα πουν όσοι περνούσαν έξω από το σπίτι. Κύριο μέλημά μας, αυτοί που ήταν ΜΕΣΑ στο σπίτι…
Σε αφήνω τώρα! Μέχρι να έρθει η ώρα να στολίσουμε, έχω ν’ ανεβάσω κούτες και κούτες από το υπόγειο! (Ο Γιώργος δεν κάνει να σηκώνει βάρη, ως γνωστόν!)
ΣΗΜ: Η φωτογραφία διπλή για σήμερα! Ζεύγος Μαντά επί το έργον και παιδιά σε …χιονοπόλεμο κάτι χρόνια πριν!
