Δευτέρα 24 Αυγούστου
Μην σου πω ότι πρώτη φορά δεν ξέρω τι να σου γράψω! Άνω κάτω εγώ και μαζί μου ο κόσμος όλος! Ο κορονοδιαβολος επέστρεψε δριμύτερος κι ένας Θεός ξέρει πού θα φτάσει η κατάσταση!
Είμαστε όμως και εμείς… Μέσα στην…άποψη! Ο ένας λέει φταίει που άνοιξαν τα σύνορα, ήρθαν και μας έφεραν τον ιό οι τουρίστες. Ο άλλος λέει, οοοοχι! Φταίνε τα πάρτι και ο συνωστισμός! Ο τρίτος διατείνεται πως φταίει που χαλαρώσαμε και δεν φορούσαμε μάσκες, τις οποίες μάσκες στην αρχή μας έλεγαν ότι πρέπει να φορούν μόνο οι νοσούντες! Τώρα πες με και ανόητη, αλλά στο μυαλό μου αυτός ο ιός είναι σαν πόλεμος… παγκόσμιος σίγουρα, δεν το συζητώ… Ε, λοιπόν όταν είναι η ώρα της μάχης πολεμάμε, δεν ψάχνουμε τον αίτιο! Να νικήσουμε πρώτα, να περισσέψουμε από την μάχη και μετά να πετάξουμε τα μπαλάκια των ευθυνών… Και στρατοδικείο εν ανάγκη να κάνουμε, αλλά τώρα μάσκες, αντισηπτικά (κατά το: όπλα, μπαλάσκες…) και….αεραααα… Το πιο τραγικό ίσως, είναι άλλο!
Καλό μου ημερολόγιο, ΔΕΝ έχουμε επιλογή! Δεν μας ρώτησε ο κατακτητής: «Μπορώ να περάσω; Μπορώ να κάνω βάσεις επι του εδάφους σου;» Εδώ λοιπόν, δεν μπορείς να βροντοφωνάξεις ΟΧΙ και να ξαμοληθείς στα βουνά της Αλβανίας. Ούτε ρώτησε! Απλώς προελαύνει! Να δούμε πώς θα τον ξεφορτωθούμε και μετά βλέπουμε τι έφταιξε και φτάσαμε στα τριψήφια κρούσματα! Με τον ιό πρέπει να τσακωθούμε, όχι μεταξύ μας!
Και σαν να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα και οι απόψεις όλων για όλα, προστέθηκε και κάτι ακόμα για να…σφαζόμαστε! Ανοίγουν τα σχολεία! Και εδώ έγινε η μητέρα των μαχών! Διχάστηκε η κοινωνία (που πολύ το αγαπάει το…σπορ γενικότερα) και το fb επίσης!
Διαβάζω πολύ προσεχτικά σχόλια και αναρτήσεις τις τελευταίες μέρες. Μπορεί να είναι και η ιδέα μου, αλλά όλοι λένε τι ΔΕΝ πρέπει να γίνει! Οι μισοί, τσακώνονται με τους άλλους μισούς για την χρήση μάσκας στα παιδιά, τα επίπεδα οξυγόνου πριν και μετά την χρήση της κι ένα σωρό άλλες δυσκολίες που, για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποτιμώ καθόλου! Δεν θα αναφερθώ καθόλου στα σενάρια συνωμοσιολογιας (δεν έχω και τις απαραίτητες γνώσεις για να είμαι ειλικρινής) ούτε στην επική παρομοίωση της μάσκας με φίμωτρο… Μιλάω κι εγώ με εκπαιδευτικούς και νιώθω την αγωνία και τον προβληματισμό τους… Ακούω και τους επιστήμονες στα κανάλια… (Σε μια νύχτα άφησαν τα εργαστήρια τους και έγιναν σταρ της τηλεόρασης οι άνθρωποι) Αποτέλεσμα; Συμπέρασμα;
Θα στείλουν οι γονείς τα παιδιά στο σχολείο; Με μάσκα ή χωρίς; Κι αν δεν τα στείλουν πώς θα δουλέψουν οι ίδιοι; Και οι δάσκαλοι; Πως θα πείσουν τα μικρά παιδιά, να μην ανταλλάσσουν…μάσκες; Γιατί κι αυτό περιμένω να το δω! Κι αν η μάσκα τους πέσει; Κι αν ένα παιδάκι φταρνιστεί; (Με την μάσκα!) Και οι τάξεις που βράζουν (ακόμα καλοκαίρι είναι για την Ελλάδα) πώς θα ζήσουν τόσα παιδιά εν…καμίνω χωρίς κλιματιστικό; Και άντε τα παιδιά… Οι δάσκαλοι; Λειτούργημα, δεν αντιλέγω, αλλά άνθρωποι κι αυτοί, να το θυμόμαστε! Και πρέπει, φορώντας την μάσκα, να μιλάνε συνεχώς! Ψυχές έχουν απέναντι τους και μάλιστα παιδικές, όχι έναν υπολογιστή! Έπειτα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, αν οι γονείς δεν μπορούν να μάθουν και να εκπαιδεύσουν το παιδί τους στην χρήση μάσκας (γιατί και οι ίδιοι δεν έχουν πεισθεί για την αναγκαιότητά της), τι να σου κάνει και ο δάσκαλος ή ο καθηγητής; Μην είμαστε και πλεονέκτες!
Από την άλλη, τι πρέπει να γίνει; Να μην ανοίξουν τα σχολεία; Να μην φοράμε μάσκες; Το δοκιμάσαμε νομίζω τόσο καιρό μετά την καραντίνα που… ξεχαστήκαμε και είδαμε τα χαΐρια μας!
Μόνο να… Μια αίσθηση έχω και θέλω να σου την πω… Μια απορία… Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως τα παιδιά… Μήπως έπρεπε μέσα στο καλοκαίρι (γιατί την περίμεναν την έξαρση, μην μου πεις όχι), μήπως λοιπόν έπρεπε να έχει εκπονηθεί ένα σχέδιο πιο…ολοκληρωμένο; Μήπως έπρεπε να έρθουν σε συνεννόηση με όλους τους δήμους και να δουν τι μπορούν να κάνουν; Να βρουν και άλλες αίθουσες να…απλώσουν τους μαθητές; Να προσλάβουν προσωπικό και να… «σπάσουν» τα τμήματα; Τι να σου πω κι εγώ η άσχετη;
Καλό μου ημερολόγιο, ούτε κουνάω δάκτυλο σε κανέναν, ούτε θέλω να τσακωθώ…. Δεν έχω και το κουράγιο πια με τόσα που συμβαίνουν! Δεν έχω παιδί μικρό, ούτε εγγόνι… (και μου αρέσει που γκρινιάζω στα παιδιά μου γιατί δεν μ’ έχουν κάνει ακόμα γιαγιά!) Γι’ αυτό και σωπαίνω… Δεν υπάρχει πιο…εξυπνακίστικη ατάκα από αυτή: «Εγώ στην θέση σου…» Μόνο οποίος είναι στην…θέση του ξέρει τι περνάει! Κι αυτό το ξεχάσαμε όμως! Και γίναμε κριτές και επικριτές των πάντων! Και έχουμε άποψη επι παντός επιστητού! Και κατακεραυνώνουμε τον απέναντι που διαφωνεί… Αυτό που βγάζουμε λόγους-διαγγέλματα αντί να συζητούμε και κυρίως να ακούμε τον συνομιλητή μας, με ξεπερνάει…
Ένα μόνο πρέπει να θυμόμαστε: εχθρός είναι ο κορονοδιαβολος… όχι ο απέναντι, ο δίπλα, ο παραδίπλα… Όχι τίποτα άλλο, κι αυτή η μάσκα, που κρύβει το μισό μας πρόσωπο μείωσε στο μισό την εκφραστικότητα μας…. Έκρυψε το χαμόγελο… Στην ψυχή τουλάχιστον, μπορούμε να μην φοράμε ούτε μάσκες, ούτε παρωπίδες; Δύσκολο….
ΣΗΜ 1η: Συμβολική η φωτογραφία… Με μάσκα… Ναι, είναι δύσκολο… Πάντα ήταν και κάποιοι συνάνθρωποι μας, την φορούν χρόνια, πολύ πριν τον ιό (λόγω άλλων σοβαρών παθήσεων)….Και τώρα που την φοράμε όλοι, ίσως χαμογελούν και λένε το… ελληνικό: welcome to the club!
ΣΗΜ 2η: Δευτέρα και Παρασκευή πλέον το αγαπημένο μου ημερολόγιο. Κάτι καινούριο πάει να γεννηθεί στο μυαλό μου και το θέλω…ξεκούραστο!
