Δευτέρα 3 Αυγούστου
Καλημέρα από το καράβι της επιστροφής! Και σήμερα κουνάει, δεν αστειεύεται! Όχι ότι ησύχασε και καθόλου ο αέρας όλο αυτό το διάστημα που έμεινα στην Τζιά! Μια φορά αξιώθηκα 15 ολόκληρες μέρες διακοπές (Όχι ότι είχα κάνει ποτέ ξανά τόσες μέρες διακοπές, αλλά λέμε τώρα) και λύσσαξε ο αέρας! Ειδικά στο σπίτι της Κλαίρης, έδωσε πόνο ο άθλιος! Αδύνατον να σταθείς όρθιος και ακίνητος! Πέρα δώθε σε πήγαινε, τοίχο τοίχο περπατούσες μην απογειωθείς σαν την Μαίρη Πόππινς χωρίς την ομπρέλα και χωρίς να ξέρεις αν, πώς και πού θα προσγειωθείς! Ο δε Τσιπ, το σκυλάκι της, για την ανάγκη του πήγαινε, σήκωνε το ποδαράκι του και βρισκόταν το ανάσκελο από τον αέρα που τον παρέσυρε! Δεν βαριέσαι! Άμα είσαι με ανθρώπους που αγαπάς, όλα καλά είναι και σε όλα βρίσκεις αιτίες να γελάς! Και τα δυο ζευγάρια, ανάμεσα στους ανέμους, λίγο σαν μαθητές σε εκδρομή λειτουργήσαμε! Υπέροχη, ούτως ή άλλως η Τζιά, άγρια η ομορφιά της, γεμάτη βράχια που λατρεύω και κλειστούς όρμους που ακόμα και ο πιο ισχυρός βοριάς, δεν τις ταράζει! Στην παραλία βέβαια, ένα….ξύλο το τρως από τον αέρα που σηκώνει την άμμο και εσύ, ο λουόμενος, την κάνεις ότι νομίζεις! Κυρίως για απολέπιση! Αμμοβολή κανονική, δεν το συζητώ! Φεύγεις με ένα δέρμα βελούδο!
Ήταν όμως υπέροχα! Διακοπές σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια! Παραλία, βιβλία, καφέ και το βράδυ ταινίες και ποπ κορν (μαζί με τυράκια, κριτσινάκια και ότι άλλο τέλος πάντων!) στον δικό μας κινηματογράφο!
Τώρα εγώ, καλό μου ημερολόγιο, στην παραλία θα σταθώ… Γιατί κάπου στα διαλείμματα του εκάστοτε βιβλίου, έβλεπα και λίγο τριγύρω! Η αλήθεια είναι, ότι το να μην αφήνουμε σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές, το μάθαμε! Αλλά να σεβόμαστε την ησυχία του άλλου… εκεί υστερούμε! Γιατί καλή μου πρέπει καλά και σώνει να μάθω τα οικογενειακά σου; Τι ενδιαφέρον έχει για μένα να ξέρω ότι ο άνδρας σου ποτέ δεν κατεβάζει το καπάκι της τουαλέτας; (Αν σε παρηγορεί, όλες τα ίδια έχουμε, δεν είσαι μοναδική!) και ποιο το ενδιαφέρον ότι η φίλη σου πήγε σε καφετζού και της βρήκε στεφάνι; (Τουλάχιστον διευκρινίστηκε τις είδους στεφάνι ήταν; Γιατί υπάρχουν κι αυτά με τις μωβ κορδέλες!) Έπειτα είναι και τα παιδάκια… Που τρέχουν ανάμεσα στους λουόμενους γεμίζοντας άμμο την πετσέτα στην καλύτερη (αν είσαι μέσα στην θάλασσα), στόμα μάτια αν διαβάζεις αμέριμνος. Προχθές ένα παιδάκι, ήθελε οπωσδήποτε να το καμαρώσει η μανούλα του στην βουτιά που έκανε και την φώναζε….συνεχώς… κατ´ επανάληψη… πλην όμως η μανούλα του, είχε πιάσει την κουβέντα με την κολλητή και σημασία δεν έδινε! Και το παιδάκι ακούραστο φώναζε γιατί τα παιδάκια δεν κουράζονται ούτε βαριούνται να φωνάζουν… Λίγο ήθελα να πάω στην μανούλα και να της πω: «κοιτάξτε το λίγο το παιδί, καμαρώστε το να ησυχάσει! Όχι γι αυτό, για μένα!»
Σαφώς υπάρχει και το αντίστροφο! Η μανούλα που φοράει στο παιδί σωσίβιο ΚΑΙ μπρατσάκια ΚΑΙ βατραχοπέδιλα ΚΑΙ μάσκα, ενίοτε ΚΑΙ καπέλο, είναι το παιδάκι σαν….μορφή από άλλο πλανήτη και εκείνη όρθια, στην παραλία να δίνει οδηγίες έξω φωνή φυσικά! «Κωστάκη πρόσεχε! Έλα πιο έξω! Πατώνεις εκεί; Και το κεφάλι βάλε στο νερό μην πάθεις ηλίαση!» Και κάπου εκεί, θέλω να βάλω στην μάνα, μπρατσάκια ΚΑΙ σωσίβιο, να δω ΠΩΣ θα καταφέρει εκείνη με τέτοιο εξοπλισμό, να βουτήξει κεφάλι στο νερό! Κι όταν πάει να μπει η ίδια στην θάλασσα, το παιδάκι έρχεται κοντά της, σηκώνοντας, χάρη στα βατραχοπέδιλα, κύματα νερού, η μανούλα τσιρίζει: «Μηηηη! Μην με βρέχεις! Κρυώνω!» Και αφού ολοκληρωθεί η ιεροτελεστία του μπάνιου (της μαμάς), θελουμε τουλάχιστον μισή ώρα (με φωνές πάντα) για να πειστεί ο Κωστάκης να βγει από το νερό, να σκουπιστεί, να βάλει μπλούζα και να καθίσει κάτω από την ομπρέλα να φάει! Εννιά φορές στις δέκα, οι….Κωστάκηδες, δεν πεινάνε, δεν θέλουν αυγό, ούτε φρούτο, θέλουν να παίξουν με την άμμο (και τα νεύρα μας) και η μανούλα τσιρίζει και απειλεί… Αυτό γιατί το κάνετε, μου λέτε; Γιατί λέτε πράγματα που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ; «Φάε γιατί αν δεν φας, δεν θα ξανάρθουμε στην θάλασσα!» Είναι μικρός ο Κωστάκης και δεν καγχάζει ειρωνικά με την απειλή! Ή το άλλο ανεκδιήγητο: « φάε το αυγό σου γιατί θα το δώσω στα ψαράκια να το φάνε!» Το τι σκασίλα είχε ο Κωστάκης που θα γλιτώσει από το μαρτύριο, αντίθετα με μένα που θα πάρω μια χαρά να κολυμπήσω ανάμεσα σε ασπράδια και κρόκους, δεν λέγεται!
Εν τω μεταξύ, εσύ που δεν έχεις παιδάκι μαζί σου προσπαθείς να συγκεντρωθείς στο βιβλίο σου! Μπορείς; Οοοοχι βέβαια! Γιατί εκτός από τα παιδάκια και τις μανούλες που δεν αφήνουν ήσυχα τα παιδάκια, υπάρχει και η πληγή που λέγεται ρακέτες στην παραλία! Κι αν είναι εύστοχοι οι παίκτες, πάει καλά, έχεις να παλέψεις μόνο με το ξερό «τάκα,τάκα,τάκα,τάκα….» ( δεν είναι εύκολο, αλλά μετά από λίγο γίνεται… μουσική υπόκρουση και συνηθίζεις!),αν όμως δεν είναι δυνατοί οι αντίπαλοι, σου έρχεται το μπαλάκι δις και τρις πάνω σου, καμία φορά με δύναμη και αντί για μαύρισμα, αποκτάς το μελανό της…μελανιάς! Το δε «συγνώμη» προαιρετικό!
Και πάλι καλά, που εξαιτίας του… κορονοδιάβολου, τηρούνται οι αποστάσεις, γιατί θυμάμαι παλιά, πού τελείωνε η πετσέτα σου και πού άρχιζε του διπλανού σου τον οποίο δεν γνώριζες και ούτε είχες επιθυμία να γνωρίσεις, δύσκολο να ξεχωρίσεις! Άδεια η παραλία; Αδιάφορο! Δίπλα σου θα ερχόταν η παρέα, η οποία παρέα, εννιά φορές στις δέκα, είχε και παιδάκια και ρακέτες και μουσική! (Ενίοτε είχε και κεφτέδες μαζί, αλλά να σε ενοχλούν ξέρουν, να κεράσουν ένα κεφτεδάκι, ποτέ!) Κι όμως αγαπημένο ημερολόγιο…. τώρα που επέστρεψα, μου λείπουν όλα! Δεν βαριέσαι…. εικόνες του καλοκαιριού που τελικά χωρίς αυτές, δεν καταλαβαίνεις καλοκαίρι!
ΣΗΜ 1η: η φωτό από μια…ήπια μέρα στην Τζιά!
ΣΗΜ 2η: αυτό είναι επίσης ευθυμογράφημα! Και τα ευθυμογραφήματα δεν τα παίρνουμε σοβαρά κι αν τα πάρουμε, καλό είναι να μην το δείχνουμε!
